Brilletje

Rond de tijd dat ik 40 werd, werden de letters ineens een stuk kleiner. Dat gebeurde heel plots. Ik weet het nog precies, ik keek op de kaart van Amsterdam om een straat te zoeken. Dichterbij houden of juist verder weg, het hielp allebei niet. Ik kon subiet aan de bril. Een instapmodelletje; plus één.

Inmiddels zijn we weer wat jaartjes verder (jaja) en dit is hoe het er inmiddels dagelijks aan toe gaat:

Waar is mijn brilletje? – Op je hoofd – Oja.

Schatje, haal je even een brilletje voor me van boven? Ze horen hier in de keukenla te liggen, maar er ligt er geen één.

Nee dat is een bruine ronde, dat is plus anderhalf, die heb ik voor de computer. Ik moet zo’n zwarte vierkante hebben, plus twee, voor de krant.

Ja, nee, ’s morgens gebruik ik inderdaad die lelijke, plus tweeënhalf, voor als het nog een beetje donker is.

Wie heeft mijn brilletjes verstopt! Ik heb er wel tien en nu kan ik er niet één vinden!

(Grabbelt in tas) Oh hier. (Haalt 4 verschillende brilletjes tevoorschijn).

(Gaat zitten) Krak. Kijk, daarom koop ik dus altijd die brilletjes van de Hema.

(Zelfs bij een spelletje Mens-erger-je-niet moet ik tegenwoordig al een brilletje op...)